Rozdział 7

Droga do domu była cicha i trochę niezręczna. Nie miałam nic do powiedzenia ani on, oprócz dawania wskazówek jak dojechać do domu. Jedyny odgłos który było słychać odchodził z klimatyzacji. Kiedy dojechaliśmy do domu, oboje wysiedliśmy z auta. Wyjęłam moje klucze i powiedziałam ciche „Dziękuje”
- To nie był problem, tylko proszę Cię, nie chodź sama w nocy po ciemnych alejkach. Nie zawsze tam będę – powiedział patrząc mi prosto w oczy.
- Wiem... będę bardziej ostrożna – odpowiedziałam. Zaczął iść w stronę swojego auta. Wahałam się chwile – Poczekaj! – odwrócił się i spojrzał na mnie żebym kontynuowała – To jest może trochę dziwne do zapytania, bo w końcu mnie nienawidzisz, ale nie mogę znieść myśli że będę sama tej nocy...
Patrzył na mnie zszokowany moim zaproszeniem, ale po chwili jego twarz wyglądała jakby zdał sobie z czegoś sprawę.

- Oh, więc chcesz numer Michael’a albo Ashtona?
Oczywiście musiał to powiedzieć. Auto przejechało po pustej ulicy zostawiając za sobą echo po głupiej i głośnej muzyce pop.
- Ty jesteś tym który mnie ocalił, nie oni Luke –powiedziałam. Zabrzmiało to trochę głośno, ponieważ była cisza na ulicy – Wiesz co? Nie ważne, jest okej. Możesz iść do domu. Jakoś to zniosę, jestem dużą dziewczynką.

Odwróciłam się i od kluczyłam dom. Nagle poczułam obok siebie jego ciało, które spowodowało, że przestałam czuć zimno.
- Nie musisz być sama.
Te słowa znaczą dla mnie więcej niż on myśli.
Starałam się, żeby moje serce zaraz nie wyleciało mi z klatki piersiowej. Dlaczego on tak na mnie działa?
- Mieszkasz sama?
- Tak.
- Mogę zapytać dlaczego?
- Za długa historia- wzruszyłam ramionami na jego pytanie.
Zaczęłam iść do łazienki, żeby przebrać się w bardziej wygodne ubrania. Założyłam zwykłą koszulkę i szorty, tak żeby nie pokazywały za wiele. Wyszłam z łazienki i zobaczyłam Luke’a, który leży na podłodze w bokserkach. Nie mogłam opanować mojego chichotu który wydobył się z moich ust. Rzucił mi dziwne spojrzenie, które zignorowałam. Weszłam do łóżka i starałam znaleźć sobie dobrą pozycję do spania.

Postanowiłam wystawić jedną nogę poza koc. Siedziałam tak chwile po czym przesunęłam się na moją stronę i głęboko westchnęłam.
- Nie możesz spać?
Usłyszałam z podłogi obok mnie.
- Nie – odpowiedziałam wzdychając ponownie.
Usłyszałam szuranie na podłodze, przed tym jak moje łóżko się ugięło. Odwróciłam się i zobaczyłam Luke’a, który stara się znaleźć wygodną pozycje.
- Ja też nie mogę. Twoja podłoga jest twarda.
- Nie oczekiwałam tego, że moja podłoga będzie miękka, sorry – wymamrotałam, odwracając się w drugą stronę i odpływając do krainy snów.

~*~

Ustawiłam kamerę na moim biurku wciskając nagrywanie. Usłyszałam Richarda wrzeszczącego z dołu. Miałam wrażenie, że zapowiada się zła noc i chciałam mieć dowody tym razem.

Tak jak oczekiwałam, kroki depczące po schodach zatrzymały się na chwile przed moimi drzwiami. Woń alkoholu rozpowszechniła się po całym moim pokoju.

- To byłaś ty, która dała Twojej mamie głupi pomysł żeby mnie opuścić?! Ona mnie nigdy nie opuści.
Podszedł bliżej mnie a ja odruchowo się cofnęłam.
- Nic nie powiedziałam, przysięgam!
Zaśmiał się, najbrzydszym śmiechem jaki kiedykolwiek słyszałam.
- Oczywiście że powiedziałaś. Ona nigdy by się nie pojawiła u mnie z tak głupimi pomysłami, gdyby nie ty.
Wyciągnął swoje ramiona i zaczął mną potrząsać. Patrzę z przerażeniem jak jego ręce są coraz bliżej i bliżej mojej twarzy w zwolnionym tempie...

- Jaiden! Obudź się!
Westchnęłam i otworzyłam oczy i zobaczyłam Luke’a siedzącego nade mną i trzęsącego moim ciałem. Zdałam sobie sprawę, że to się nie stało znowu i pozwoliłam wypłynąć łzom z oczu. Spojrzałam na mój zegarek i okazało się że jest 3;26 w nocy.
- Wszystko okej Jaiden? – Luke zapytał patrząc na mnie z taką samą troską jak wcześniej. – Nie, nie musisz odpowiadać. Po prostu połóż się z powrotem. Mam Cię, nic Ci się nie stanie.
Kiedy delikatnie położyłam moją głowę na poduszkę, poczułam  jak jego dłonie łapią mnie w tali co spowodowało, że poczułam się bezpieczniej.
Odwróciłam się tak, że byłam twarzą do niego i wtuliłam się w jego klatkę piersiową.
- Naprawdę Ci dziękuje, że jesteś tutaj ze mną Luke. Nie masz pojęcia jak to doceniam – powiedziałam w ramiona, wdychając jego zapach.
- Jest w porządku, jestem tutaj – wyszeptał delikatnie do mojego ucha. – Jesteś bezpieczna –powiedział i docisnął mnie bardziej do siebie – Teraz możesz iść spać piękna.
Ja chyba śnie.

_____________________________________
Niespodzianka!! :D

Postanowiłam, że dzisiaj Wam dodam kolejny rozdział :D

Podoba się? Niestety ten rozdział jest krótki :(

A najważniejsze, na co wszyscy czekacie...

W kolejnym rozdziale po części dowiecie się co stało się na imprezie!

A wszystko, dokładnie co się stało dowiecie się w 10 :D

Do kolejnego xx